Leven is meervoud van lef

Aan deze Loesje tekst moest ik denken tijdens het lezen van het boek Lef, loopbaancoach voor vrouw

Zoals je weet :) heeft mijn loopbaan per 1 april een andere wending gekregen. Ben nu formeel geen bibliothecaris meer, 1 maand voor mijn 25 jarig jubileum binnen Zuyd. Voelt wel een beetje vreemd. Maar zoals ik mijn e-mail aan collega's al schreef Informatie Professional blijf ik altijd. En als informatie professional zal ik ook mijn nieuwe functie als ICTO-adviseur vervullen.

Maar door zo'n (toch logische) functieverandering en mijn 25-jarig jubileum denk ik de laatste tijd toch vaker aan mijn loopbaan tot nu toe.

25 jaar geleden begonnen als bibliothecaresse voor de opleidingen fysiotherapie, logopedie en ergotherapie zonder computer maar met cataloguskaartjes en uitleenbriefjes. Zonder e-mail maar met overdrachtschriftjes en telefoon. Zonder werkdruk maar met uitgebreide koffiepauzes en 'borrelen' op de vrijdagmiddag. Toch ongelooflijk hoe het allemaal veranderd is.

Met de komst (zo rond 1987) van de 1e AT-computer met inbelmodem naar Pica voor het catalogusautomatiseringsproject van IHOL. Tijden van DOS-commando's, kettingpapier en elke vrijdag met backupdiskette de cataloguspc updaten.

Zo lang als ik me kan herinneren wisselen bibliothecarissen onderling kennis uit en dat kwam goed van pas toen de nieuwbouw Heerlen in zicht kwam. Al die éénmans(vrouw!)postbibliotheekjes moesten samen in 1 'studielandschap'. Hoewel betrokken bij het nieuwbouwproject werd er slecht geluisterd naar onze adviezen en daar plukken de Heerlense collega's nog steeds de vruchten van :S. Natuurlijk moest er 1 collectie komen en dat betekende kiezen voor 1 systematische codering want er werd op de verschillende locaties met 3 verschillende coderingsystemen gewerkt. Leuk werk vond ik dat de SISO-codering aanpassen aan onze collectie.

Uiteindelijk kwamen we in 1998 met allemaal vrouwen onwennig in de nieuwbouw te zitten. Een team werden we al snel, maar als 'hoofd' had ik het moeilijk in de destijds voornamelijk mannenwereld (had ik toen dat Lef-boek al maar gelezen :) want dan had ik begrepen dat ik met mijn E-brein, empathisch ingesteld niet prettig voel in een S-brein-omgeving, systematische mannen die vooral op dominatie uit waren).

In 2000 heb ik de juiste keuze gemaakt door over te stappen naar de kleinere Hotelschool. Ik kreeg weer vat op mijn werk en leven. In dat jaar is ook Hogeschool Zuyd geboren. Nieuwe organisatie betekende weer de zoveelste organisatieverandering voor de bibliotheek. Bibliotheek opsplitsen in een back- en frontoffice? (gelukkig is dat nooit gebeurd!) Wel of niet onder verantwoordelijkheid van een faculteit? We hebben onderling veel gediscussieerd en het project positionering bibliotheken uitgevoerd. Dat alles heeft uiteindelijk geresulteerd in dat de bibliotheek onderdeel van ZuydPLEIN is geworden. Een prima plek!

Tijdens het zoekproces naar onze positionering kwam de vraag vanuit het toenmalige ICTOS-LIC. Het Content System van Blackboard was aangeschaft en er werd hulp aan een bibliothecaris om mee te denken over de inrichting (wiens briljante idee was dat?). Hoera! Eindelijk werd eens vanuit een ander organisatie-onderdeel om de expertise van een informatie professional gevraagd. In ben in het diepe gesprongen en zie hoe een balletje rollen kan. Ben nu ICTO-adviseur!

Zijn dit nu allemaal bewuste keuzes geweest in loopbaan? Nee. Dingen kwamen op mijn pad, mensen geloofden in mij. En dat zijn succeservaringen (zoals de auteurs van het bovengenoemde Lef-boek) waarop ik drijf.

Tijdens deze 25 jaren ben ik getrouwd en ben moeder geworden van 3 kinderen. Inmiddels 20, bijna 18 en15 jaar oud. Ben begonnen met een aanstelling van 8 (!) uur en heb werkweken tot 40 uur gehad. Toen de kinderen klein waren heb ik 24 uur gewerkt. Kinderen gingen 2 dagen naar een gastgezin en de andere dagen zorgden Frank en ik voor hen. Voor mij een logische man/vrouw-verdeling in een combinatie van baan en huisvrouw/moeder zijn.

Is dit feit dat ik ook voor onze kinderen thuis wilde zijn en niet op een carrière uit was aangeboren of aangepraat? Het boek Lef bekijkt de loopbaanontwikkeling van de vrouw vanuit een neurologisch, biologisch, sociologisch en culturele invalshoek.

Van oudsher ligt de prioriteit van vrouwen bij het warme nest en onderhouden van relaties, de vrouw is de sociale spin in het web. En zo is het maar net en daar voel ik me wel bij. Volgens Martin Delfos die in het boek wordt geciteerd zijn vrouwen vooral op zoek naar verbondenheid en delen hun ideeën en gevoelens meer met anderen. Ook in mijn functie zijn deze vaardigheden belangrijk en waardevol geweest. Vrouwen hebben vaker bevestiging van hun eigenwaarde nodig om zich veilig te voelen. O zo herkenbaar! Een tip uit het boek is om vaker feedback te vragen zodat je een completer zelfbeeld krijgt. De laatste tijd heb ik rondom mijn assessment, afscheid en mindfullnesscursus veel over mezelf gehoord. Mijn omgeving ziet me toch anders dan ik mezelf zie. Aan dat zelfbeeld moet ik nog wel werken, ja.

Tips in het boek om beter om te gaan met perfectionisme, ‘love junk’ zijn :), het heilige moeten, piekerepidemie heb ik me ter harte genomen. En

• de BV IK moet serieus genomen worden ;) doelen stellen en op tijd bijsturen. ('Getting things done' lezen!)

• zichtbaar zijn (bloggen, twitteren, ik doe mn best ;)

• maak van jezelf een sterk merk (net zoals Zuyd dus :D)

Ik zat de laatste tijd te veel in een klaagrol, dat past niet bij me. Ik ben van nature positief ingesteld, dus

• relativeren en accepteren (‘het is!’)

• veranderen is leuk!

• ik wil geen rat worden

• zoek mensen waar je blij van wordt *grijns*

In het boek wordt gesteld dat vrouwen teveel uit intuïtie en gevoel handelen en daardoor kansen laten liggen. Misschien is dat wel zo, maar ik heb nooit een managementpositie geambieerd, waar in het boek wel erg op gefocused wordt. Maar ik vind wel dat vrouwen die dat willen voorrang moeten krijgen. Ik stem altijd op een vrouw, welke verkiezing dan ook.

Had ik het anders gewild met mijn loopbaan? Nee.

Ik heb altijd wel uitdagingen gezocht (in werk of vrijwilligerswerk) of ze kwamen op mijn pad. Als leidinggevenden heb ik voornamelijk mannen gehad die mij de ruimte en eigen verantwoordelijkheid gaven (en toen dat niet het geval was heb ik de benen genomen ...).

En natuurlijk een portie geluk gehad (maar ook dat is een keuze :) toch?). Ik heb een lieve goede vent die me steunt en ook zorg- en huishoudelijke taken vervuld, een geweldig gastgezin waar we de kinderen vol vertrouwen (en ook soms ziek) achterlieten en nu fantastische zelfstandige kinderen die hun eigen verantwoordelijkheid nemen. Gelukkig mens dus.

Informatie Professional is een geweldig leuk beroep, helaas wat ondergewaardeerd, maar het gaat steeds beter. Een beroep dat een enorme ontwikkeling heeft doorgemaakt de afgelopen 25 jaar en het einde is nog niet in zicht! Een beroep dat ik destijds heb gekozen op basis van het feit dat ik graag lees. Tsja. Ach, de informatiedragers zijn ‘wat’ veranderd, de communicatiekanalen zijn ‘wat’ uitgebreider maar de basis waarom ik dit toch zo’n leuk vak vind: kennisdelen blijft onveranderd!

LEF van Lijst0 heeft de laatste weken nog al in het nieuws gestaan. LEF stond voor Liberté, Égalité, Fraternité. Leuk gevonden, maar helaas voor hen in Emmen heeft partij LEF! meegedaan aan de gemeenteraadsverkiezingen van 3 maart j.l.

Zij hebben bezwaar gemaakt tegen de naam en dat hebben ze gewonnen.

De partij LEF! uit Emmen heeft haar naam gekozen op basis van de hebreeuwse betekenis van het woord. Lef is nl. hebreeuws voor hart, leven vanuit je hart. Mijn keus!

En traditiegetrouw eindigen we met een liedje!

Wat anders dan een Lef-liedje :) gezongen door Karin Bloemen.

Nou het is weer een lang epistel geworden, maar het gaat dan ook over mijn 25 jaar bij de hogeschool! Dat gaan we nog vieren met een gezellig etentje! Fijn dat je ook probeert te komen!

Judith