En heb je dit weekend ook wel van het zonnetje genoten? Je hebt je (meer dan je teamgenoten ;)) in het spel 'Who is John Galt' verdiept, ik had er even geen zin. Ik heb me verdiept in het boek 'Echte vrienden' van Stine Jensen
Woensdag was ik even bij Selexyz Dominicanen. Natuurlijk ook ingecheckt op Foursquare; nog 1 check-in en ik krijg de 'free bestseller' :). Maar ik was daar om het boek 'Meisje met negen pruiken' te kopen, zoals ik in mijn vorig blog al meldde. Bij de kassa zag ik het boek 'Echte vrienden' liggen, een koopje van 4,95 ihkv Maand van de Filosofie. Ik had er al iets over gelezen, ik kon het niet laten liggen.
Dit essay is een persoonlijke verkenningstocht van Stine Jensen naar de jacht op en de handel in intiem kapitaal (voortbodurend op de definities van de filosoof Bordieu) in dit digitale tijdperk. Intiem kapitaal bestaat uit persoonlijke informatie waarvan je wilt dat dit niet voor iedereen openbaar beschikbaar is. Maar tegenwoordig strooien we kwistig rond met ons intiem kapitaal en zetten daarmee ons privacy op het spel. Op internet belanden geen oude koeien meer in de sloot ;)
Jensen onderscheidt drie domeinen: social media (Facebook) journalistiek ('hoernalistiek' van GeenStijl en PowNews) en overheid (WikiLeaks). Ze gebruikt daarbij actuele, persoonlijke voorbeelden.
Is social media alleen tijdsverspilling dat leidt tot concentratiegebrek en oppervlakkigheid, zoals ook Nicolas Carr beweert (zie mijn blog hierover). Waarom blijf ik dan actief? Omdat het plezierig is, informatief, sensationeel en soms ook nuttig.
Maar hoe 'echt' zijn onze Facebookvrienden en Tweeps, vraagt Jensen zich af? Iedereen is op de sociale netwerken een betere versie van zichzelf (een soort Second Life), we doen alleen maar leuk en aardig (de meeste dan :)). Maar probeer je in het 'echte' leven ook niet aardig gevonden worden? Wat zijn vrienden, wat zijn net-niet-echte vrienden?
Aan de hand van verschillende filosofen legt Stine Jensen onze ambivalente omgang met ons intiem kapitaal bloot. Intiem kapitaal is handel voor de media geworden. En zeg nou zelf we houden van voyeurisme. Dat was vroeger ook al zo.
Spionnetje; koekeloren is van alle tijd |
Waarom verspreiden we toch al dat intieme kapitaal? Stine Jensen geeft: hiervoor de volgende redenen
- evolutionair (opgemerkt worden)
- sociologisch (bij een groep willen horen)
- psychologisch (contact, aandacht)
- emancipatoir (bevestiging vragen)
- recreatief (verstrooiing)
Wil je toch al je sporen op het internet wegwissen, dan bestaat er zoiets als Delete Me. Ik heb niet echt vertrouwen in dat dan mijn hele online geschiedenis verdwijnt, daarover kan Miguel van de Laar mij vast meer over vertellen. Wil je nou toch lekker blijven facebooken, twitteren én bloggen :) dan kan je een digitaal testament maken via de website www.ikrip.nl
Bizar. Wist jij dat zoiets bestond? Ik hou er niet zo van om over mijn dood na te denken. Ik heb wel een testament, maar geen digitaal, misschien toch nog maar eens over nadenken.
Ik vond het een lekker vlot lezend boek, dat in begrijpelijke taal de dilemma's rondom social media: 'privé' 'publiek' 'echt' 'net-niet-echt', in filosofisch perspectief plaatst. Het is goed om zo nu en dan bij de grenzen van het internet stil te staan. Woensdag is Stine Jensen te gast bij KRO Profiel, daar ga ik zeker naar kijken.
Wat zijn nou 'echte vrienden'?
*grijns*
Judith
Judith
Geen opmerkingen:
Een reactie posten