Laten we eerlijk zijn: "Waar maken we ons druk om?" De Noordafrikaanse wereld staat in 'brand': revolutie, dictaturen vallen, mensen in opstand, mensen in oorlog, mensen 'vechtend' voor hun leven. In Japan zijn ze tijdens en na de verwoestende beving met de 1000den tegelijk 'weggespoeld' om nog maar te zwijgen van de schade op de wereld 'straalt' vanuit de kerncentrales. Dan vraag ik me echt af: "Waar maken we ons druk om?"
De naakte waarheid?
Helaas blijf ik me toch druk maken over het gebruik, de inzet en de deskundigheid van de betrokkenen bij de ICT in ons onderwijs. Raar he! Ik kan het niet laten! Ik blijf me zorgen maken over:
in de ICT binnen ons onderwijs.
Ook al heb ik een behoorlijk grote portie relativeringsvermogen, ook al heb ik positieve grondhouding en geloof ik in dat je er zelf het beste van moet maken, ook al zie ik dat de 'echte ellende' op de wereld van totaal andere aard is, toch maak ik me druk over de radioactieve straling waar ICT in het onderwijs aan wordt bloot gesteld. Een docent zal zeggen dat de straling eerder het onderwijs bedreigt, omdat te veel geld naar ondersteuning (bijvoorbeeld voor ICT of ICT advies) gaat.
Maar ik denk dat je ICT en het onderwijs niet los van elkaar kunt zien. Niet in een land dat zich als kennisnatie wil neerzetten. Niet in een omgeving (onderwijs) die onze 'toekomst vorm geeft', met het doorgeven van kennis, met het (onder)zoeken naar nieuwe kennis en met het leven lang delen van kennis! Onderwijs maakt mensen! Onderwijs maakt de toekomst!
Thanks Chris, maar eigenlijk Philip voor dit filmpje
Geen enkel werkgebied kan zonder ICT, maar waarom lukt het dan niet om in ons eigen domein 'Onderwijs' genoeg te investeren op dit gebied? Een enkele beleidsmaker probeert, er is veel vrijwillige deelname van geinspireerde docenten, maar dat je nu zegt goed en gestructureerd geregeld? Nee! Sterker nog de radioactieve straling van budgettair denken bedreigd steeds meer en meer de vooruitgang van ICT in het onderwijs. Zowel ondersteuning als docenten moeten meer doen met minder geld en zodra je wil samenwerken of gebruik wil maken van de schaarse landelijke of europeese subsidies dan regelen de bureaucratische declaratiemethodieken in ieder geval wel dat je werk blijft houden...
Maar ja we willen toch graag een beetje Sexy werk, niet waar?
Werk waarin onze rol duidelijk is! Werk waarin we niet het gevoel hebben om soms in ons blootje te staan! Werk ver weg van de radioactieve straling! Werk wat niet voelt als 'gevecht'...
En dat kan best, zodra beleidsmakers van onderwijsinstellingen, ministers, deputes, wethouders daadwerkelijk ook niet alleen maar ambities uitspreken over kenniseconomie en kennisnatie, maar hier ook (juist in economisch mindere tijd) in investeren. Want ICT is de katalysator in een open wereld waar kennis gemaakt, gedeeld en verspreid wordt. In de onderwijswereld waarin wij leven!
Grijns! Maar goed waar maken we ons eigenlijk druk om?
De naakte waarheid? En die is zeker niet Sexy! Net zoals de beleidsmakers maak ook ik me druk om datgene waar ikzelf het dichts bij zit. En dat is gelukkig geen Tsunami of aardbeving zoals in Japan, of een van de revoluties zoals in Noord Afrika. Dat is gewoon het proberen om mijn werk leukerder te maken! Maar ik blijf medestrijders nodig hebben! Dus sluit je aan bij onze movement! Of zie/hoor ik het toch verkeerd?!
Groet Marcel
4 opmerkingen:
Heb je dit al gelezen Marcel: http://opinie.volkskrant.nl/artikel/show/id/8010/Pak_die_smartphones_voorlopig_maar_af
"Voor slimme jongeren is het beledigend om te worden beschouwd als een gamend wereldwonder. Zij verlangen geen onderwijs dat als twee druppels water lijkt op de wereld waarin ze thuis, vaak uit verveling, al urenlang vertoeven. Uiteindelijk wensen ze dat hun wereld groter wordt dan hun zelfverkozen, veilige kooi van games en Facebook. Voorlopig maar afpakken, die smartphones."
Nee heb ik nog niet gelezen... Thanks!
Wat vind je er zelf eigenlijk van niet zo anonieme anonieme ;)
Goede ICT voorzieningen zijn natuurlijk belangrijk. Maar het moet, naar mijn, idee, niet het doel voorbij schieten. Het moet geen ICT gebruik worden om maar ICT te gebruiken. Misschien kun je ook proberen te meten wat het resultaat van de inzet van bepaalde ICT middelen is.
Ik ga iets ophangen aan de muur. Ik heb een stalen staafje met een spits puntje. Dat staafje draai ik tussen mijn handen rond met de punt tegen de muur. Langzaam maar zeker vormt zich een kuiltje in de stenen muur. Mijn handen worden warm, ik wordt moe, genoeg voor vandaag, morgen verder. Zo blijf ik iedere dag bezig mijn gaatje in de muur te boren. Als het klaar is, zal het wat krap blijken te zijn en gebruik ik een andere steen om de schroef in een plug in de muur te slaan. Over een tijdje ben ik klaar met die klus, want (?!) die boormachine in de kelder mag zijn doel niet voorbij schieten. Ik moet hem niet gebruiken om te gebruiken. hèhèhèhè Gelukkig is dit voorbeeld veel beter meetbaar: in tijd (met boormachine gaat het veeeeel sneller) en kwaliteit (een gat op maat). Dat is met ICT in onderwijs wat lastiger, wat ons er zeker niet van moet onthouden om het wel te doen, dat onderzoek. Van de andere kant heb ik toch ook wel een sterk gevoel (mag dat?) dat je met goed gereedschap (in dit geval ICT) veel kunt bereiken en nog meer kunt bereiken als je er creatief mee omgaat.
Een reactie posten